Afgelopen zaterdag de uitvaart van mijn vader gehad. Kijkers van De Bondgenoten meenden dat ik niet eens bij de uitvaart zou zijn en vonden er massaal wat van. (uiteraard)
Hoe dan ook, alles is in prima overleg gegaan en ik ben inmiddels voor het laatst in beeld geweest op TV en daarmee is een einde gekomen aan drie maanden De Bondgenoten.
Een ervaring om af te vinken van de lijst die ik ooit zou willen doen en kijk er met veel plezier op terug. Natuurlijk alles teruggezien en knap staaltje edit om het zo mooi in beeld te brengen. Kon er ook wel om lachen.
Natuurlijk is het moeilijk om van 24 uur nog geen 30 minuten een goed beeld weer te geven en ja, er moet tv gemaakt worden. En op een bank hangen met de ogen dicht was dan niet de beste optie. Of de hele dag sporten of in de sauna zitten. TV werd er gemaakt als er discussies waren om een cracker of een theezakje. Het wel of niet schoonmaken of te veel lawaai in de woonkamer…. Wat dat betreft, heb ik ze zendtijd gegeven….
Al met al heb ik enorm veel lol gehad met de deelnemers. Discussies, lange gesprekken, de weekenden leuke dingen organiseren etc. Ja, ook ik heb veel gelachen… Alleen dat is er niet veel in beeld geweest. Jammer? Nee hoor… Voor mezelf kan ik zeggen dat het een leuke tijd was, maar ook zwaar. Niet in elk bondje waar ik in zat hingen we van gezelligheid in de lampen. Maar dat hoeft ook niet.
De reacties op het programma en mijn deelname zijn niet mals. Iedereen ligt onder een vergrootglas, maar alleen wij als deelnemers weten hoe het werkelijk is om er aan deel te nemen. Lees enorm veel shit over mij, maar het laat me koud. Altijd gaat men volledig los op sociale media…
Daar worden we vooraf ook goed voor gewaarschuwd. Maar nieuwsgierig als ik ben, heb ik het toch gelezen.
Bekijk dan enkele profielen en dan is het toch meteen duidelijk dat ook deze hatelijke reacties ik niet serieus kan nemen. Het is eerder gewoon zielig. Volwassen mensen, moeders en oma’s die helemaal van het padje zijn om een deelnemer. Lachwekkend gewoon.
Drie maanden enorm veel geleerd, meegemaakt en doorstaan. Daar kan ik met alleen de medebewoners eigenlijk over praten. En dat doen we ook. Casper Lammers , Jorim Soeters Jelle Dijkstra en Donna heb ik al gesproken en dat is enorm leuk.
Ga de komende maand nog kijken, want ik ben benieuwd hoe de rest het gaat doen. Een ding weet ik zeker, je maakt door dit soort programma’s vrienden voor het leven. Maar aan de andere kant weet je wat je thuis hebt achter gelaten.
Wil als laatste Talpa en haar medewerkers bedanken voor de enorme steun en wijze waarop iedereen wordt begeleid zowel voor, tijdens als na deelname.
Ook de mensen die persoonlijk een bericht naar mij hebben gestuurd bedank ik ook.
De haters op sociale media dan nog een tip: zoek een leuke hobby of werk. Je te zitten vervelen op sociale media is best wel sneu. Bedenk ook: anderen lezen mee….